W książkowym ogniu pytań - wielki książkowy wywiad z blogerami i vlogerami książkowymi edycja 2!

Ogromnie mnie to cieszy, że aż tak wiele osób zgłosiło się do akcji i mogę wam udostępniać tego typu posty aż dwa razy w tygodniu! 
Dzisiaj odpowiedzi zgodziła się udzielić Smooky! Mam nadzieję, że dobrze się przy tym bawiłaś :)

W książkowym ogniu pytań! - Smooky!

Przykładowe pytanie: Harry zadaje takie pytanie Dumbledorowi w jednej z części serii

„Niech mi pan powie jeszcze tylko jedno – odezwał się Harry. – Czy to dzieje się naprawdę, czy tylko w mojej głowie?”

I to jest również pytanie kierowane do każdego uczestnika, interpretacja jest dowolna, można je odnieść do siebie, dowolnej książki, filozofować czy odnosić do samego Harry'ego. Jak tylko masz ochotę, wyobraźcie sobie, że bohater kieruje pytanie zamiast do Dumbledora to do was.

1.  Czy jest coś piękniejszego na świecie od liter?

Cornelia Funke „Atramentowe serce”
Piękno to pojęcie subiektywne. Tak naprawdę każdy postrzega piękno inaczej i widzi je w różnych rzeczach. Dla jednych to drogocenne dzieło sztuki brylujące na wystawie jakiejś galerii, dla innych spektakl w teatrze, czy emocje towarzyszące mu podczas oglądania sztuki baletowej. Są też tacy, którzy za piękno uważają pustą polanę skąpaną w wiosennym słońcu, czy ślady dziecięcych bosych stóp na piasku. Faktem natomiast jest, że gdyby litery nie istniały wiele z tych niesamowitych momentów życia nigdy nie zostałoby uwiecznionych. Pamięć ludzka jest zawodna, wspomnienia wraz z upływem czasu się zacierają, ale słowo pisane pozostanie niemal wieczne. W powieściach, w pamiętnikach, w listach. Pięknem należy się dzielić, litery w jakimś stopniu na to pozwalają.

2. - Bądźcie szaleni, ale zachowujcie się jak normalni ludzie. Podejmijcie ryzyko bycia odmiennymi, ale nauczcie się to robić, nie zwracając na siebie uwagi. A teraz skupcie się na tej róży i pozwólcie, by objawiło się wasze prawdziwe JA.

- Co to jest prawdziwe JA?
Na ile jest sprawą ciała, a na ile umysłu?
Ile w niej przypadku, a ile przeznaczenia?

Paulo Coelho „Weronika postanawia umrzeć”

To, coś co siedzi głęboko we wnętrzu każdego człowieka. Ukryte, skrępowane i zahukane. Coś czemu nie pozwalamy wydostać się na powierzchnię w obawie przed tym, co powiedzą ludzie. To prawdziwi my, wolne ptaki, które czując wiatr mogą swobodnie rozpostrzeć skrzydła, a nie utkane z oczekiwań, narzuconych z góry zachowań i zasad dobrego wychowania, marne podobizny trzymane w ładnych klatkach. To nieograniczane niczym marzenia, niepohamowane pragnienia i ludzkie ochoty, by się nie wahać i próbować. To robienie tego, czego się chce i mówienie tego, co się myśli bez oglądania się na innych, na to co wypada, a co nie.

3. Czy szaleniec wie, że jest szaleńcem?

Carlos Ruiz Zafón „Cień wiatru”

Myślę, że szaleniec wcale nie jest szaleńcem. Nazywany jest szaleńcem tylko dlatego, że inni przykleili mu taką łatkę. To po prostu człowiek inteligentny, taki który ma odwagę próbować nowych rzeczy, który się nie ogranicza i nie daje się zaszufladkować. Wychodzi poza sztywne ramy, nie powiela uklepanych schematów, nie dusi w sobie śmiechu, gdy coś go rozbawi i nie boi się dać upust swojej frustracji, gdy coś go zezłości. Gada, gdy czuje, że ma coś do powiedzenia i milczy, gdy ma ochotę zostać sam ze sobą i pomyśleć. Jest nieprzewidywalny i dlatego określany szaleńcem. Bo ludzie są stworzeniami stadnymi, idą za tłumem, czasem nie zastanawiając się przy tym dlaczego. Nie lubią odmienności, nie akceptują swobody i zachowań, które wykraczają poza odgórnie narzucone normy. Zatem szaleniec wcale nie jest szaleńcem, to człowiek, któremu powinniśmy zazdrościć.

4. - Chodzi o to, że należy trzymać się blisko przyjaciół, a wrogów jeszcze bliżej?

Cassandra Clare „Miasto Upadłych Aniołów”

Chodzi o to, by żyć w taki sposób, który nie przysporzy nam wrogów. Szanować innych ludzi, ale szanować również siebie, a jeśli już przez nasze drzwi wedrze się jakiś antagonista, oddzielić się od niego grubą kreską i pójść dalej. Życie jest zbyt krótkie, by marnować je na coś, co nie wnosi do niego nic wartościowego.

5. Bądź tak uprzejmy i spróbuj przemyśleć następujący problem - na co by się zdało twoje dobro, gdyby nie istniało zło, i jak by wyglądała ziemia, gdyby z niej zniknęły cienie? Przecież cienie rzucają przedmioty i ludzie. Oto cień mojej szpady. Ale są również cienie drzew i cienie istot żywych. A może chcesz złupić całą kulę ziemską, usuwając z jej powierzchni wszystkie drzewa i wszystko, co żyje, ponieważ masz taką fantazję, żeby się napawać niezmąconą światłością?

Michaił Bułhakow „Mistrz i Małgorzata”

Trzeba zaakceptować cienie, by móc w pełni cieszyć się i docenić światło.

6. - Przez wszystkie te tysiąclecia ludziom nie udało się rozgryźć zagadki, jaką jest miłość. Na ile jest sprawą ciała, a na ile umysłu?

Ile w niej przypadku, a ile przeznaczenia?

Stephenie Meyer „Intruz”

Miłość nie jest czymś, co należy analizować. Nie chodzi o to, by rozkładać ją na czynniki pierwsze, dociekać, albo się nad nią zastanawiać, wciąż zadając pytania, które nigdy nie znajdą jednoznacznej odpowiedzi. Miłość nie jest zagadką do rozwiązania. Miłość jest sekretem do smakowania.

Ogromnie dziękuję za tak wspaniałe odpowiedzi i zapraszam na kolejną odsłonę akcji, która już niebawem! :)